تفنگ چخوف

تفنگ چخوف

داستان کوتاه به قول معروف راه خود را دارد اندر پیش و جلو می‌رود و اگر بیشتر با آن آشنا شویم خود را بهتر به ما نشان می‌دهد.

کوتاه است امّا کم‌خون نیست. لایه‌های رویی‌اش را که بردارید آن زیرها خیلی خبرهاست.

امّا رسیدن به داستان خوب شرایط و معانی و بیان خاص خود را دارد.

نویسنده همه‌چیز را تعریف نمی‌کند و کارش با حذف‌ها و اضافه‌هایی همراه است. او به همۀ جزئیات توجه دارد.

آنتون چخوف در نامه به دوستش از تفنگی در داستان یا نمایشنامه صحبت می‌کند که بر دیوار آویزان است و به نظر او باید تا پایان تیراندازی کند.

یعنی فقط عنصر تزیینی نباشد (بماند که عنصر تزیینی هم ارزش‌های خود را دارد). «شلیک کند» یعنی دارای نقش است. ممکن است نقش تفنگی شلیک نکردن باشد.

اثری از احمد اخوت

تا روشنایی بنویس

تا روشنایی بنویس!

تا روشنایی بنویس! ترجمان گوشه‌ای از احوال نویسندگان (این منزویانِ عاشق نوشتن) است و به شرح و بیان چیزهایی می‌پردازد که با «نا» و «نه» سروکار دارند. مثلاً ناخوانده، نانوشته، نرسیده، ناتوانی و مانند این‌ها.

همچنین روزگار آن انسان منزوی را مدّ نظر می‌گیرد وقتی از صفحهٔ سفید (نوشتن) وحشت دارد؛ یا آنگاه که می‌نویسد و خط می‌زند؛ یا وقتی نویسنده رفته است و فقط یادداشت‌ها و نسخه‌های دست‌نوشتش باقی مانده؛ یا آن زمان که به حدّی از همه چیز متنفّر است که ترجیح می‌دهد از او نشانی باقی نماند…
«تا روشنایی بنویس!»جملهٔ چندلایه‌ای است از یوحنای قدیس، شاید به این معنا که تا روشنایی داری بنویس… پاسخی به آن‌ها که ناتوانی در نوشتن را بهانهٔ ننوشتن می‌دانند.

جهان کتاب 402       📌 در این شماره: «ستارۀ سَحَری…»/ پرویز دوائی قسمت: نخستین و بزرگ‌ترین و دشوارترین درسِ گردآوریِ فرش/ سیروس پرهام نیم‌رخ/ مصطفی کاظمی * تحریفات ملّی‌گرایانه و ملّی‌گرایان مدرن/ پائولا اورساتی، ترجمۀ مهدی رحیم‌پور در بایستگیِ بازویراییِ مناقب العارفین/ سیّد محمدحسین میرفخرائی کاری کارستان در