تا روشنایی بنویس

تا روشنایی بنویس!

تا روشنایی بنویس! ترجمان گوشه‌ای از احوال نویسندگان (این منزویانِ عاشق نوشتن) است و به شرح و بیان چیزهایی می‌پردازد که با «نا» و «نه» سروکار دارند. مثلاً ناخوانده، نانوشته، نرسیده، ناتوانی و مانند این‌ها.

همچنین روزگار آن انسان منزوی را مدّ نظر می‌گیرد وقتی از صفحهٔ سفید (نوشتن) وحشت دارد؛ یا آنگاه که می‌نویسد و خط می‌زند؛ یا وقتی نویسنده رفته است و فقط یادداشت‌ها و نسخه‌های دست‌نوشتش باقی مانده؛ یا آن زمان که به حدّی از همه چیز متنفّر است که ترجیح می‌دهد از او نشانی باقی نماند…
«تا روشنایی بنویس!»جملهٔ چندلایه‌ای است از یوحنای قدیس، شاید به این معنا که تا روشنایی داری بنویس… پاسخی به آن‌ها که ناتوانی در نوشتن را بهانهٔ ننوشتن می‌دانند.

مقاله‌ای در باره این کتاب در وینش بخوانید.

خط خوردگی‌های شازده احتجاب

نوشتن کار ساده‌ای است؟

کتابی از احمد اخوت