خاطره های فلک الافلاک

در وسط شهر خرم‌آباد، بر فراز تپه‌ای آهکی، بزرگ و سنگی، قلعهٔ فلک‌الافلاک قرار دارد. ساختمانی با مصالح سنگ، آجر، خشت و ملات گچ و آهک با دیوارهای محکم و بلند و برج دیده‌بانی با پایه‌هایی که بر روی تیغه‌های سنگی و بنای قلوه‌سنگی استحکام دارد. پیشینهٔ این دژ به عهد ساسانیان بازمی‌گردد و تاریخ پرفراز و نشیبی دارد.
اما نام قلعه در نیمهٔ نخست سدهٔ چهاردهم خورشیدی، اوّل بار پس از 28 امرداد 1332 بیش از هر زمانه‌ای بر سر زبان‌ها افتاد. چرا که حبس‌گاه شماری از مشاهیر شد…

در این کتاب، پس از مقدمهٔ مبسوط سیّد فرید قاسمی، پژوهشگر تاریخ معاصر ایران، خاطرات هفت تن از زندانیان فلک‌الافلاک آورده شده است:

احمد عاشورپور (1296 ـ 1386 ش)
مرتضی قاسمی (1286 ـ 1365 ش)
حبیب‌اللّه کاکاوند (1314 ـ 1391 ش)
غلامحسین گلسرخی (1307 ـ 1396 ش)
خلیل ملکی (1280 ـ 1348 ش)
احمد ناظرزاده کرمانی (1292 ـ 1355 ش)
ایرج نبوی (1312 ـ 1375 ش)