مگره سرگرم می شود

مگره ‌سرگرم می‌شود
ژرژ سیمنون
ترجمۀ عباس آگاهی
[رقعی. 160ص]

سه سال می‌شد که مگره تعطیلات واقعی را تجربه نکرده بود. هربار که برای رفتن به سفر آماده می‌شد قضیه‌ای پیش می‌آمد که ناچار بود به آن بپردازد.

این بار تصمیم گرفت به تعطیلات برود، بی‌آن که از پاریس خارج شود! اما خیلی زود حوصلۀ مگره از بیکاری سر می‌رود.

چیزی نمی‌گذرد که خواندن خبری در روزنامه‌ها او را درگیر معمایی تازه می‌کند: کشف جسد زنی جوان در مطب یک پزشک سرشناس…

*

سطرهایی از کتاب:
و حالا مگره دیگر همان مرد صبحی نبود. دیگر خیال‌بافی تمام شده بود و احساس پسربچه‌ای را که به مدرسه نمی‌رود، نداشت.

او برگشت و دوباره سر جایش در تراس نشست و سفارش لیوان دیگری داد و به ژانویه که می‌بایست فوق‌العاده هیجان‌زده باشد، فکر کرد.

آیا ژانویه سعی کرده بود به وی زنگ بزند و از او راهنمایی بخواهد؟ یقیناً نه. چون خیلی دلش می‌خواست این قضیه را به تنهایی به سامان برساند.

سربازرس عجله داشت هرچه بیشتر در این خصوص کسب اطلاع کند ولی حالا که در مقرّ خودش نبود، باید مثل همه مردم، منتظر روزنامه‌های بعدازظهر بماند.

وقتی برای ناهار به خانه برگشت، زنش که بویی برده بود، با درهم‌کشیدن ابروها به او نگاه کرد.
«با کسی روبه‌رو شدی؟»
«با هیچ‌کس. فقط به پاردُن زنگ زدم. امشب اونها رو برای شام به کافه‌ای می‌بریم، هنوز نمی‌دونم چه کافه‌ای.»
«حالت خوب نیست؟»
«حالم کاملاً خوبه.»
راست می‌گفت. آن چند سطر روزنامه به تعطیلاتش معنی بخشیده بود و وسوسه نمی‌شد به دفترش برگردد و قضیه را به دست بگیرد.

این بار او فقط یک تماشاچی به‌شمار می‌رفت و وضعیت برایش سرگرم‌کننده بود.