Tag Archives: شعر

بهار از خود می‌ گوید از کتاب دلمشغولی‌های بهار به کوشش ناصرالدین پروین       همچنان که سنّت ادبی ماست، بهار در سروده‌هایش «فخریه» می‌آفریند و چنان‌که رسم سیاست‌پیشگان است، شخصیت و اندیشة خود را برتر می‌نمایاند. پس، پاره‌ای گزاف‌ها را- اگرچه اندک‌اند- باید بر او بخشود. خودش گفته است: خواهند گفت: صولی‌وار[1]، بهار […]

شعر نو غزل نو ترانه نو در آثار محمدعلی بهمنی (همراه با پنج نمونه از سروده‌هایش) کامیار عابدی         با یادغزلسرایان طُرفه‌کار ایران در دورهٔ متأخر: شهریار، رهی، سایه، سیمین، منزوی و دیگران   الف) کسانی که سیر تحولات شعر فارسی را فارغ از گرایش‌های فکری و ادبی و دور از بایدها […]

خودكشی نامه‌ای از نیما نيما يوشيج           شرحی بر اين نامه ـ نوشته الف) در اوايل دهۀ 1300 خورشيدی، شماری از جوانان شاعر، نويسنده، مترجم و هنرمند، كه كمابيش تجدّدخواه، رمانتيك، و اغلب متولّد آغاز تا پايان دهۀ 1270 بودند، گاه در پايتخت همديگر را می‌ديدند: ميرزادۀ عشقی، نيما يوشيج، محمّدضياء […]

سید محمد حسین شهریار (۱۳۶۷) – حدود (۱۲۸۵)         ۱. زندگی شاعر الف) محمد حسین بهجت تبریزی در تبریز چشم به جهان گشود. پدر و مادرش میرآقای خشکتابی و کوکب نام داشتند. تحصیلات مقدماتی را در زادگاهش به پایان برد. در اواخر دهه ۱۲۹۰ رهسپار پایتخت شد. ابتدا در دبیرستان دارالفنون و […]

شعر جنگ به روایتی دیگر سوری احمدلو               این جهان جنگ است کل چون بنگری        ذره با ذره چو دین با کافری جنگ فعلی هست از جنگ نهان             زین تخالف آن تخالف را بدان     گر چه تعریف واحدی از جنگ وجود ندارد، اما تعاریف مختلف بیانگر خشونتی […]

سيمين بهبهانی شاعر، و تكاپوگر مدنی در بدرقه و بدرود کامیار عابدی     زندگي شاعر الف) سيمين‌برِ خليلی (تير 1306 – مرداد 1393) فرزند عبّاس خليلی (روزنامه‌نگار، مترجم، نويسنده، تكاپوگر سياسي و دولتمرد) و فخر عُظمی اَرغون (از بانوان پيشگام در تكاپوهای اجتماعی و فرهنگی) در تهران چشم به جهان گشود. پدر و مادرش […]