جنبش دانشجویی ایران که پس از واقعۀ 16 آذر 1332 دچار رکود شده بود، در پاییز 1338 هویّتی تازه پیدا کرد و در دانشگاه تهران کمیتۀ موقّتی برای هماهنگی فعالیت‌های صنفی و سیاسی دانشجویان تشکیل شد. با تشدید فعالیت‌های جبهۀ ملّی دوم که در تابستان 1339 تأسیس شد، بخش دانشجویی فعال‌ترین واحد آن را تشکیل ‌داد و در اغلب مؤسسات آموزش عالی شعبه‌هایی داشت.

کمیتۀ دانشجویان دانشگاه تهران و در ادامه سازمان دانشجویان جبهۀ ملّی ایران با انتشار نشریۀ پیام دانشجو (از آذر 1339 تا شهریور 1344) موفق شدند ضمن انعکاس دیدگاه‌های دانشجویان، با شبکۀ انتشار و توزیع آن به انسجام تشکیلاتی جنبش دانشجویی یاری رسانند.

پیام دانشجو تنها به خبرهای مرتبط با جنبش دانشجویی اختصاص نداشت، بلکه به موضوعات سیاسی روز و بحث‌های جاری در صفوف نیروهای ملّی می‌پرداخت. برای مثال، مکاتبات میان دانشجویان منتقد به رهبری جبهۀ ملّی دوم با دکتر محمّد مصدق و نیز پاسخ‌های رهبران _ که سرانجام به استعفای شورای رهبری جبهه انجامید _ نخستین بار در همین نشریه منتشر شد.